مقنعه قطعه پارچه اي است از جنس نخ پنبه اي يا ابريشمي به ابعاد حدود 1×1 متر که معمولاً به عنوان سَر پوش زنان شهر هاي جنوبي كشور استفاده می شود.

 يكي از صنايع دستي تزیینی- کاربُردی ايران مَقنعه بافي" نام دارد. مقنعه قطعه پارچه اي است از جنس نخ پنبه اي يا ابريشمي به ابعاد حدود 1×1 متر به عنوان سَر پوش زنان شهر هاي جنوبي كشور، بافت آن به وسيله دستگاه نساجي  صورت پذيرفتـــــه و معمولاً يك رنگ بافته مي شود. شهرهاي بهبهان و شوشتر و استان خوزستان مركز بافت اين نوع ازمقنعه مي باشند. مادام ديولافوا در توصيفي كه از زن عرب خوزستاني يك قرن پيش دارد، وي را چنين توصيف مي كند: «زنها با پيراهن قرمز به كنار رود مي آيند، سر و بدنشان را با عباي نيلي پوشانده اند و پارچه اي قهوه اي به دور سرشان پيچيده اند. همه آنها موهايشان را روي پيشاني چيده و در دو طرف بافته اند».

نوعي روسري مخصوص نیز به نام شیله در خوزستان است كه از پارچه هاي نخي و ابريشمي تهيه مي شود و به شكل مقنعه بر سر بسته مي شود و سر و سينه را مي پوشاند. رنگ اين روسري سياه است و معمولاً دو نوع است؛ شيله مخصوص فصل زمستان كه ضخيم بافته مي شود و شيله ويژه تابستان كه پارچه آن نازك انتخاب مي شود. زنان ثروتمندي كه براي تزيين سر و گردن خويش از مهره اي به نام قابچي استفاده مي كنند، از شیله هاي نازك تر استفاده مي كنند تا از وراي آن مهره تزييني ديده شود. شيله به وسيله قلابي از جنس طلا و يا نقره- كه چلاب نام دارد- روي سر محكم مي شود. معروف ترين نوع شيله، فوطه نام دارد. شيله اي كه از الياف كتان بافته مي شود و بلبول ناميده مي شود ويژه استفاده در فصل تابستان است. همچنين بايد از نوعي مقنعه به نام محنكه ياد نمود كه در گذشته (۵۰ سال پيش) مورد استفاده زنان بوده است. شيله «جز» نيز از نوع مرغوب روسري زنان عرب خوزستان است.

مَقنعه بافي  Weaving Mqnh (Maghnaeh bafi)

پايگاه اطلاع رسانی صنايع دستی و هنرهای سنتی ايران/ تدوين: فاطمه عرفانی/  گروه: نساجي سنتی / استان: خوزستان( بهبهان- شوشتر)